ชายหาดที่แสนห่างไกล...

ผมเดินอยู่คนเดียวบนชายหาดที่แสนห่างไกล...
ที่นี่มีผมอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น...
มีร่มหลายคันปักอยู่ เก้าอี้หลายตัว หรือแม้แต่ถังทราย...
แต่ที่นี่ก็ไม่มีใคร มีเพียงผมอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น...

ผมพบขวดใบหนึ่งวางอยู่ มีจดหมายอยู่ข้างใน...
ผมเปิดจดหมายออกอ่าน...
ข้างในจดหมายเขียนว่า " ฉันมีขวดเปล่ามากเกินไปแล้ว... "

นี่คือจดหมายฉบับแรกที่ผมได้รับ...

ของเหลวสีน้ำตาลกับควันสีเทา...

ของเหลวสีน้ำตาลอุ่นจนเกือบร้อน...
ควันสีเทาจางที่ลอยอยู่ในอากาศ...
ยาพิษที่แสนหอมหวาน...
ความตายที่น่าหลงไหล...

ผมตกหลุมรักมันเหลือเกิน...

คู่ต่อสู้...

กรรมการให้สัญญาณเริ่มชก...
ผมปล่อยฮุคขวาเข้าลำตัว เธอปล่อยหมัดสวนเข้าที่หน้าด้วยซ้ายตรง...
ก่อนเราทั้งคู่จะถอยออกมาดูเชิง แลกหมัดกันบ้างปะปราย...
ต้องยอมรับว่าผมไม่เคยเจอคู่ต่อสู้แบบนี้...

ผมได้จังหวะฮุคขวาลำตัวอีกครั้ง เธอหนีบหมัดผมแน่น...
ผมอาศัยโอกาสดึงเธอเข้าคลุกวงใน...
เน้นออกหมัดเข้าบริเวณลำตัวสลับกับหน้าด้านซ้าย...
เธออ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัด...
ผมเองก็โดนเข้าที่หน้าอยู่บ้างแต่ก็ยังคงมั่นใจ...

เสียงสัญญาณหมดยกดังขึ้น...
กรรมการสองในสามคนให้เธอชนะคะแนน...
มันไม่น่าจะเป็นไปได้ ผมคะแนนนำอยู่ชัดๆ...
จริงๆ ผมควรจะน็อคเธอได้ด้วยซ้ำไป...

การต่อสู้ที่ยาวนาน กลับเหมือนเพียงชั่ววูบเดียว...
ผมกลับมาที่บ้าน ล้มตัวลงนอนนับดาวสีเหลืองที่เธอฝากไว้...
เฝ้ารอคอยเพียงวันที่จะได้ชกนัดล้างตาที่แสนหวานกับเธออีกสักที...