รถเมล์ตด...

ผมตกใจทุกครั้งที่โดนรถเมล์ตดใส่...
รถเมล์มักตดใส่ผมเสมอๆ...
ผมไม่รู้ทำไมรถเมล์ชอบตดใส่ผม...
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำทำไมรถเมล์ต้องตด...

ผมไม่เคยเห็นรถเมล์กินถั่ว...
ผมไม่เคยเห็นรถเมล์กินอะไรเลยนอกจากน้ำมัน...
ทำไมรถเมล์ถึงตด...
นี่อาจจะเป็นปริศนาอย่างหนึ่งของจักรวาลก็เป็นได้...

ผมไม่เคยเห็นรถยนต์ตด...
ผมไม่เคยเห็นรถสามล้อตด...
คนขี่รถสามล้ออาจจะตด...
แต่ผมไม่เคยเห็นรถอะไรตดเลยนอกจากรถเมล์...

ทำไมถึงมีแต่รถเมล์ที่ตด...
นี่อาจจะเป็นปริศนาอีกอย่างหนึ่งของจักรวาลก็เป็นได้...

รถเมล์ตดไม่เหม็น...
แต่ผมก็ตกใจทุกครั้งที่โดนรถเมล์ตดใส่...
ผมแค่อยากขอให้รถเมล์ตดน้อยลงบ้าง...
อย่างน้อยก็แค่ตดใส่ผมน้อยลงก็ยังดี...

อนาคต...

เธอกำลังจะไป...
เธอบอกว่าเธออยากให้ผมอยู่...

จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้ไม่ดีอะไร...
อาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบแต่ก็ไม่ได้ถึงกับไม่ดีอะไร...
แต่คงเป็นเพราะเธออีกคน...
กับอีกหลายๆ เหตุผลที่ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร...

เธอบอกผมว่าอีกสามเดือนเธอกลับมาเราต้องเจอกันนะ...
ผมทำได้เพียงหัวเราะเจื่อนๆ...
อนาคต แม้แต่ตัวผมเองก็ไม่อาจรู้ได้จริงๆ...